Đorđe Balašević je srpski pevač, tekstopisac, pesnik, glumac i reditelj. Rođen je 11. maja 1953. godine u Novom Sadu. Njegovi roditelji su se zvali Jovan Balašević i Veronika Elvira Matilda Dolenc, a imao je i pet godina stariju sestru Jasnu koja je preminula. Uprkos svim uspesima koje je postigao, otac i majka su se protivili njegovoj odluci da bude muzičar i smatrali su da bi trebao da se bavi geografijom za šta se i školovao. Nisu prisustvovali nijednom njegovom koncertu, a uvek im je čuvao dva prazna mesta.

Prezime Balašević je nastalo tako što mu je svaka generacija dodavala po neko slovo. Deda Đorđe, po kome je pevač dobio ime, se prezivao Balaš i bio je pravoslavac koji se plašio da ih ne pomađare. Zato je otišao u opštinu i platio da se prezimenu doda nastavak -ić.

Odrastao je u Novom Sadu, u kući u Ulici Jovana Cvijića koja se pominje u njegovoj pesmi “Neki novi klinci”. Tu i dan danas živi sa suprugom Oliverom sa kojom ima troje dece: Jovanu, Jelenu I Aleksu.

Uz sestru je rano naučio da čita i bio je čudo od deteta. U osnovnoj školi je počeo da piše pesme i sanjao je da postane fudbaler. Bio je mirno dete i odličan đak što se u gimnaziji promenilo. Otac Jovan je dobio posao u inostranstvu, a majka je bila popustljiva zbog čega se iz škole ispisaio u trećoj godini. Iz srpskog i društvenih nauka je ređao petice, dok iz matematike, fizike i hemije nije mogao da dobije prelaznu ocenu. Maturirao je kao vanredni učenik i upisao je studije geografije na Prirodno-matematičkom fakultetu. Indeks mu je bio pun desetki, ali nije diplomirao jer je počeo da se bavi muzikom.

Sa 18 godine je prvi put svirao gitaru i pisao je tekstove koje je verovao da neće nigde objaviti. Prvu pesmu je posvetio muvi kad je bio prehlađen jer ga je nervirala njena pojava. Nakon toga je prepevao mnoge strane hitove za emisiju “Muzički klub”. Iako nije pohađao muzičku školu, bio je veoma muzikalan i imao je inspiraciju da piše tekstove.

1977. godine je sa drugovima iz gimnazije osnovao akustičarsku grupu Žetva sa kojom je snimio pesmu “U razdeljak te ljubim” u izdanju RTV Ljubljana. Iako je nije voleo, nakon njenog izvođenja na radiju, otvorila su mu se mnoga vrata. Singl je prodat u 180.000 kopija što je bio prvi veliki pevačev uspeh.

1978. godine je sa Vericom Todorović oformio novu grupu Rani mraz kojoj je dao ime iz inata vodeći se sibirskom poslovicom “Ako se nadaš dobroj žetvi, čuvaj se ranog mraza”. Pošto u grupi niko nije znao dobro da svira, mislili su da će biti reč o sezonskoj zabavi, ali nakon nastupa na festivalu u Opatiji sa pesmom “Prva ljubav”, priča je postala ozbiljna. Usledili su festival u Zagrebu gde su se predstavili sa pesmom “Marina” i festival u Subotici gde su izveli numeru “Računajte na nas” koja se smatrala himnom generacije. Grupa je imala veliki broj članova, a neki od njih su bili Bora Đorđević i Bilja Krstić. Bora je otišao posle samo dva meseca, a ubrzo za njim i Verica Todorović. Tokom ove godine su objavili nekoliko singlova koje je publika odlično prihvatila: “Kristifore, crni sine”, “Ljubio sam snašu na salašu” i “Oprosti mi, Katrin”.

1979. godine je sa Biljom Krstić snimio album “Mojoj majci umesto maturske slike u izlogu” u izdanju PGP RTB-a. Pored uvoda i odjave, na njemu su se našle pesme: “Sve je dobro kad se dobro svrši”, “Drago mi je zbog mog starog”, “Jedan Saša iz voza”, “Uticaj rođaka na moj životni put”, “Mnogo mi znači to”, “Neki novi klinci”, “Stara pesma”, “Moj frend ima Rock and Roll Band”, “Brakolomac”, “Prodaje se prijatelj”. Aranžmane i produkciju su poverili bivšim članovima grupe Korni. Na festivalu u Splitu su izveli numeru “Panonski mornar” za koju su osvojili prvu nagradu. Izašao je i singl “Prvi januar”. Grupa je rasprodala osam koncerata u Domu Sindikata čime su potvrdili svoju popularnost. Osim toga, Đorđe se pojavio u serijama “Poletarac” i “Kost od mamuta”. Na njihovim koncertima je gostovao i pesnik Mika Antić. Napisao je pesmu “Zbog tebe” i poklonio je Zdravku Čoliću.

1980. godine Đorđe je služio vojsku u Zagrebu i Požarevcu gde je snimio humorističku seriju “Vojnici”. Bio je kompozitor i tumačio je ulogu Stojšin-Lale. U emisiji “Bilo pa prošlo” je bio muzičar. Sa grupom Rani mraz je snimio poslednji album “Odlazi cirkus”, takođe za PGP RTB, na kome se izdvojio veliki broj hitova. Osim naslovne pesme, na albumu se našlo još 9 numera: “Priča o Vasi Ladačkom”, “Još jedna gorka pesma”, “Nisam bio ja za nju”, “Menuet”, “Život je more”, “Pa dobro, gde si ti”, “Mirka”, “O, kako tužnih ljubavi ima”, “Ostaje mi to što se volimo”.

1981. godine je snimio singl “Tri put sam video Tita”.

1982. godine je započeo solo karijeru i na festivalu u Opatiji je promovisao pesmu “Pesma o jednom petlu”. Nastavio je saradnju sa PGP RTB-om i na njegovom prvom samostalnom albumu “Pub” su se našle sledeće numere: “Ilona”, “Ratnik paorskog srca”, “Za sve je kriv Toma Sojer”, “Za treću smenu”, “Lepa protina kći”, “Pesma o jednom petlu”, “Boža zvani Pub”, “Predlog”, “Na pola puta”. Tumačio je ulogu berberina Šace u seriji Pop Ćira i pop Spira, a devojku koju je oženio, Jucu, glumila je njegova supruga Olivera Balašević.

1983. godine je snimio svoj drugi album “Celovečernji the Kid” koji je dobio naziv po istoimenoj numeri koja je inspirisana meksičkim folklorom. Ostalih devet pesama su: “Vi ste jedan obični miš”, “Crni labud”, “Blues mutne vode”, “Svirajte mi jesen stiže, dunjo moja”, “Don Francisko Long Play”, “Medena vremena”, “Lunjo”, “Nikad kao Bane”, “Neko od gore to vidi sve”. Krajem iste godine je napravio prvi koncert u Sava Centru što će postati njegova tradicija dugi niz godina.

1984. godine u saradnji sa TV Novi Sad je snimio film “Celovečernji kid” u kome tumači ulogu Mileta, emisiju “Ulični pevači”, kao i nastavak serije “Vojnici”.

1985. godine je objavio treći solo album “003” na kome se nalaze pesme: “Noć kad sam preplivao Dunav”, “Baby blue”, “Morao sam da se odselim”, “Bela lađa”, “Al’ se nekad dobro jelo”, “Slovenska”, “Mani me se, lepa Nasto”, “Put u sredošte zemlje”, “Olivera”, “Badnje veče”.

1986. godine počinje najplodniji period Balaševićevog stvaralaštva. Napravio je grupu koja će mu u budućnosti biti studijska i koncertna potpora. U izdanju Jugotona je izašao album “Bezdan” na kome su svih devet numera postale hitovi: “Sve je otišlo u Honduras”, “Virovitica”, “Ne volim januar”, “Nema više benda kao Neoplanti”, “Stari orkestar”, “Bezdan”, “Narodnjaci”, Slow motion”, “Ne lomite mi bagrenje”.

1987. godine je objavio album “U tvojim molitvama” na kome se nalaze snimci sa uspešnih koncerata u Novom Sadu, Beogradu, Zagrebu i Sarajevu. Jedinu novu pesmu, “Samo da rata ne bude”, je snimio sa decom iz sirotišta “Sonja Marinković” i iz osnovne škole “Đ. Natošević”. Takođe je otpevao singl “Poluuspavanka”.

1988. godine za Jugoton izdaje album “Panta rei” na kome se nalaze numere: “Soliter”, “Neki se rode kraj vide”, “Oni”, “Šansona”, “Nemam ništa s’ tim”, “Starim”, “Čekajući Montenegro Express”, “Jednom”, “Requiem”. Album je naišao na loše kritike koje nemaju veze sa kvalitetom pesama, već sa činjenicom da je u njima analizirao političko-nacionalno stanje u tadašnjoj Jugoslaviji, kao i svoje viđenje maršala Tita.

1989. godine je uradio album “Tri posleratna druga” sa pesmama: “Sugar rap”, “Još jedna pesma o maloj garavoj”, “Devojka sa čardaš nogama”, “Ćaletova pesma”, “D-moll”, “Kad odem”, “Saputnik”, “Remorker”, “O Bože”. Počeo je da piše istoimeni roman koji je objavio dve godine kasnije. Snimio je emisiju “Specijalna redakcija” u kojoj je bio Sava Ladački.

1991. godine je započeo saradnju sa Diskotonom i snimio je jedan od svojih najuspešnijih albuma “Marim ja” u kome ispoljava tugu zbog stanja u državi. Na njemu se nalaze numere: “Čovek za koga se udala Buba Erdeljan”, “Divlji badem”, “Citron pesma”, “Marim ja”, “Nevernik”, “Ringišpil”, “Slabo divanim madžarski”, “Ole-Lole”, “Kako su zli dečaci razbucali godišnjicu braka kod mog druga Jevrema”. U Radio TV- Reviji je imao svoju kolumnu u kojoj je otvoreno kritikovao vlast i celokupnu situaciju. Povukao se iz javnosti izbegavajući mobilizaciju.

Vojne vlasti su želele da ga pošalju na front zbog čega nije održao tradicionalni koncert u Sava Centru 1992. godine. Pošto se smatralo da je odbio da ide u rat, njegove pesme su zabranjene na državnom radiju i televiziji. Pesmu “Sloboda ne” je objavljena na disku “Nas slušaju svi, mi ne slušamo nikoga”

1993. godine je za produkcijsku kuću Ufa medija objavio album “Jedan od onih života” sa pesmama: “Ja luzer”, “The Last Marsh”, “Krivi smo mi” (Putuj Evropo), “Posvađana pesma” (Izvini), “Dan posle ponedeljka”, “Provincijalka”, “Portret mog života”, “Stari laloški vals”, “Čovek sa mesecom u očima”. U svojim tekstovima kritikuje ratne tragedije, a na koncertima iznosi opozicione stavove zbog čega je imao velike probleme. Kada je Srbija bila pod sankcijama, uzeo je slovensko državljanstvo i protivio se politici koju je vodio Slobodan Milošević. Bio je ambasador dobre volje Visokog komesarijata UN za izbeglice.

1996. godine je sa gudačima Svetog Đorđa uradio album “Na posletku” koji se sastoji od numera: “Na posletku”, “Sin jedinac”, “Regruteska”, “Drvena pesma”, “Namćor”, “Dođoška”, “Miholjsko leto”, “Poslednja nevesta”, “Uspavanka za dečaka”. Od instrumenata su koristili: fagot, obou, violinu, trubu, itd. Album je izašao u izdanju Ufa Medija.

1997. godine je napisao roman “Jedan od onih života” na osnovu istoimenog albuma.

2000. godine, posle duže pauze, je za Hard Rock Shop snimio album “Devedesete” koji je posvetio izgubljenom vremenu, generacijama i svemu što je smatrao lošim u prethodnih deset godina. Na njemu su se našle pesme: “Devedesete”, “Živeti slobodno”, “Balkanski tango”, “Plava balada”, “Stih na asfaltu”, “Legend’a o Gedi Gluperdi”, “Sevdalinka”, “Kao talas”, “Nedostaje mi naša ljubav”, “Naopaka bajka”, “Dok gori nebo nad Novim Sadom”, “Mrtvi…”, “Je*ite se devedesete”. Aktivno je učestvovao u promenama koje su se dogodili 5. oktobra iste godine.

2001. godine se vratio prvobitnom motivu svojih pesama, ljubavi, koje jako malo ima na prethodnom albumu. Naziv albuma je “Dnevnik starog momka” koji se sastoji od 12 pesama, tj. 12 ženskih imena, čija početna slova poručuju “Olja je najbolja”. Te pesme su: “Otilia”, “Ljerka”, “Ankica”, “Jaroslava”, “Eleonora”, “Nevena”, “Anita”, “Julia”, “Branislava”, “Ognjena”, “Ljudmila”, “Anđela”. Ovaj i sledeći album je izdao za Hi-Fi centar. Napisao je knjigu “Dodir svile”.

2004. godine je u saradnji sa grupom Apsolutno romantično uradio album koji se zove kao i njegova bivša grupa “Rani mraz”. Na njemu su pesme: “Priča o Vasi Ladačkom”, “Aco braco”, “Ćivutski vrt”, “Kere varošanke”, “Lađarska serenata”, “Bože, Bože”, “Galicia”, “Tvoj neko”, “Maliganska”, “Ja vas kanda znam”, “Pred zadnji sneg”, “Kao rani mraz”. Uradio je novu verziju balade “Priča o Vasi Ladačkom” za potrebe filma “Kao rani mraz” koji je snimio sa svojom porodicom.

Hteli su da on bude na temu pesme o Vasi Ladačkom za koji je Đorđe uradio muziku i scenario, Jovana je tumačila ulogu Male Vidre, Olivera je bila producent i Baronica Belesin, Jelena je bila reditelj i konsultant na scenariju, a Aleksa je dobio ulogu Ace. Pored porodice Balašević, u filmu su se pojavili glumci Mira Banjac, Rade Šerbedžija, Vojin Ćetković, Nikola Đuričko, i ostali.

U mnogim trenucima su želeli da odustanu od filma jer su ih mnogi sabotirali praveći problem što je Đorđe dodelio uloge svim članovima svoje porodice. Oni su se odrekli honorara da bi uštedeli, ali su sve saradnike pošteno isplatili. Za njega to nije bilo ništa novo jer su mu i neke ploče nailazile na negativne komentare. Film je premijerno prikazan 19. aprila 2010. godine u Novom Sadu.

Iako se posle pada Miloševićevog režima povukao iz politike, 2008. godine je podržao Borisa Tadića na izborima za predsednika Srbije.

2013. godine je održao koncert na Kalemegdanu koji je posetio veliki broj ljudi. Tada je vodio jednu epizodu emisije “Veče sa Ivanom Ivanovićem” gde je, po ko zna koji put, njegova duhovitost došla do izražaja.

Za svoj rad je dobio brojne nagrade, a neke od njih su: Nagrada punoletstva, Oktobarska nagrada Novog Sada, Estradna nagrada Jugoslavije, nagrada za literarni doprinos u području estrade na Domanovićevim danima satire, nagrada Todor Manojlović za poseban umetnički senzibilitet, itd.

Smatra da je njegov život dobio suštinu i formu tek kada je upoznao svoju suprugu Oliveru. Ona je došla iz Zrenjanina sa stipendijom jer je bila istaknuti sportista, olimpijski kandidat i reprezentativka u gimnastici. Bila je veoma siromašna i živela je sa majkom u teškim uslovima. Za razliku od nje, Đorđe je bio razmaženo dete kome su roditelji bili u inostranstvu, a njega su sa 18 godina pustili da živi sam i da vozi kola. Kad su se upoznali, odmah su se posvađali oko životnih principa. Osvojila ga je kada mu je tražila da joj pričuva šnale pošto je išla da se kupa izvodeći salto koji je svim muškarcima na plaži oduzimao dah. Kada je otišao na letovanje u Umag, shvatio je da mu nedostaje i pozvao ju je sa recepcije hotela i pitao da se uda za njega. Nije stigla ni da odgovori, a on je seo u golf i vozio do Zrenjanina.

1981. godine su se venčali, ali nisu pravili veliku svadbu jer je pevačeva majka preminula godinu dana ranije. Sve stvari koje imaju stekli su zajedno što im daje posebnu vrednost. Nameštaj su kupili od novca koji im je doneo album “Pub”.

Ćerku Jovanu je prvi put video kada je imala mesec dana jer je bio u vojsci i nije smeo da prelazi granicu, a Olivera se porodila u Budimpešti jer je u Novom Sadu vladala epidemija meningitisa. Imao je ogromnu tremu kada je čekao da se rode Jelena i Aleksa, ali svoju decu smatra najlepšim stvarima koje su mu se u životu desile. Za velike praznike, letnje i zimske odmore nije nastupao jer je želeo da provodi vreme sa njima.

Mediji su ga više puta razvodili na šta on kaže da njegov razvod traje duže od mnogih brakova. Spekulisalo se da ga Olivera napušta zbog vlasnika “Komune”, Makse Ćatovića, što je ona oštro demantovala.

2013. godine Đorđe je postao deda po prvi put jer mu je ćerka Jovana rodila unuku Simonu. Dve godine kasnije, glumica je ponovo rodila ćerku.

Neki od Đoletovih najlepših citata su:

– “Ljudi su kao školjke – moraš ih otvoriti na hiljade da bi pronašao biser.”

– “Dame biraju. O, još kako… I uglavnom izaberu barabe.”

– “Ima tišina kojih se sećam više nego najlepših reči.”

– “Zaljubiš se jer je to tebi potrebno, a voliš jer je to potrebno nekom drugom.”

– “Jedno je kad čezneš za nekim ko je daleko, a sasvim drugo kad čezneš za nekim ko je kraj tebe.”

– ” ‘Zauvek’ je, ipak, samo reč.. Velike reči obično imaju malu grešku i smanjuju se za mrvičak svaki put kad ih izgovoriš. Ni od mog ‘zauvek’ nije ostalo Bog zna šta.”

– “Da su žene odlučivale o nekim stvarima, svet bi izgledao lepši. Možda bi bilo malo čupanja za kosu, ogovaranja i drugih stvari, ali definitivno ne bi bilo ovoliko krvi i zla koliko smo mi muškarci posejali.”

– “Nije nju prijatelju zabolelo to što ne može biti srećna sa drugim. Nju je zabolelo to što ne može biti srećna sa tobom.”

– “Ne, nisam iznenađen, samo sam razočaran. Ne mrzim te, samo sam izgubio razlog da te volim”.

– “Pravog muškarca, s’ kojim ćete trajati, nećete prepoznati po izgledu, po diplomi, po inteligenciji. Onog pravog prepoznaćete po načinu kako vas drži za ruku, kako vas ljubi, kako vas grli – ni prečvrsto da ostanete bez daha, a ni prelabavo da nestanete bez traga. Pravi vas drži taman onako kako treba, da znate čiji ste.”

– “Nijedna žena nije toliko skupa da je ne bi mogao iskrenom ljubavi kupiti. Ali ni toliko jeftina da se proda za šaku laži.”

– “Ona je prihvatila svaki deo mene i nikada nije tražila da se menjam, a promenila me. Jedina je kojoj sam uistinu rekao šta osećam. Nije tražila da je držim kao kap vode na dlanu. Činjenica da je volim bila joj je sasvim dovoljna.”
Najpopularnija pesma

Sudeći prema broju slušanja na portalu YouTube, najpopularnija Đoletova pesma je “Ne lomite mi bagrenje” sa 3 696 212 pregleda na datum 01.06.2016. godine.

Sadržaj ovog članka je vlasništvo sajta biografija.org.

Đorđe Balašević rođen je 13. svibnja 1953. godine u Novom Sadu. Gimnaziju je napustio u trećem razredu pa je ispite polagao izvanredno. Upisao je geografiju, jer, po vlastitom priznanju, na prijemnim ispitima nije bilo matematike. Osnovna ambicija u srednjoj školi bila mu je da postane nogometaš.

Ali kada je kao sedamnaestogodišnjak ležao bolestan, pojava jedne muhe u sobi inspirirala ga je da sklada svoju prvu pjesmu “Otkud muva”. Zatim je počeo pisati prepjeve stranih hitova za emisiju “Muzički klub”, a sa prijateljem koji se snalazio na gitari, započeo je i zajednički rad. Godine 1977. pristupio je akustičkoj grupi Žetva sa kojom je u listopadu te godine snimio neobavezan tango “U razdeljak te ljubim”. Pjesma je preko noći postigla ogromnu popularnost tako da je singl prodan u 180.000 primjeraka.

Žetva se vrlo brzo počela pretvarati u festivalsku grupu strpanu u orkestralne aranžmane, pa ih početkom 1978. godine Balašević napušta i sa Vericom Todorović osniva Rani Mraz. Budući da se nisu rastali kao prijatelji, novu grupu je nazvao inspirirajući se sibirskom poslovicom: “Ako se nadaš dobroj žetvi, čuvaj se ranog mraza”. Žetva zatim objavljuje LP “Vreme žetve” i prestaje sa radom.

Sa pjesmom “Moja prva ljubav” Rani Mraz sudjeluje na festivalu Opatija 78. Kroz Rani Mraz je prošlo puno glazbenika, a gitaru je jedno vrijeme svirao i nogometaš Slobodan Pavković. Tijekom 1978. godine izbacuju seriju hit singlova, meteroskom brzinom osvajaju tržiste i postižu impresivne tiraže. Balaševićevi emotivni tekstovi i jednostavne melodije donose osvježenje na posustaloj zabavnoj sceni, a predstavljaju i dobru vezu sa pop muzikom. Uoči snimanja pjesme “Računajte na nas” pridružuju im se bivši članovi grupe Suncokret: Biljana Krstić i Bora Đorđević. Zahvaljujući drugačijem tretmanu revolucije u odnosu na uobičajene soc-realističke pjesme, “Računajte na nas” ubrzo biva promovirana u generacijsku himnu koja se troši u svakoj prigodnoj prilici. A tada ih je stvarno bilo mnogo.

Poslije dva mjeseca rada sa Ranim Mrazom, ljeta 1978. godine, Bora Đorđević napušta grupu svjestan razlike između njega i Balaševića te formira Riblju Čorbu. Uoči snimanja debi albuma grupu napušta i Verica Todorović. Budući da je još kao teenager bio veliki poštovatelj Korni Grupe, Balašević produkciju i aranžmane na albumu “Mojoj mami umesto maturske slike u izlogu” prepušta bivšim članovima te grupe, gitaristi Josipu Bočeku, a kao studijski glazbenici tu su basist Bojan Hreljac, bubnjar Vladimir Furduj, klavijaturist Sloba Marković i saksofonist Mića Marković. Sa ploče se izdvajaju pjesme “Sve je dobro kad se dobro svrši”, gdje se kao gost pojavljuje violinist Jovan Kolundžija, “Mnogo mi znači to”, “Neki novi klinci”, “Drago mi je zbog mog starog”. U njima se ostvaruje kompletan okvir formule za budućnost: nostalgija, nježne slike i baladičnost uz razrađenu fabulu.

Tijekom ljeta 1979. godine Balašević i Biljana Krstić nastupaju po Jugoslaviji, a prati ih grupa Neoplanti za koju Balašević povremeno piše tekstove. Na koncertima, između pjesama, Balašević drži duge monologe na aktualne teme, kao što je susret sa fantomskim vozačem “Porschea” na beogradskom trgu Slavija a neizbježna je i proširena verzija “Snaše na salašu” koja poprima karakter duhovite monodrame. Sa njim se na nekim svirkama pojavljuju pjesnici Mika Antić i Pero Zubac. Na festivalu Split 79. Balašević osvaja prvu nagradu pjesmom “Panonski mornar”. Listopada 1979. godine svoju popularnost potvrđuje na osam rasprodanih koncerata u beogradskom Domu sindikata. Tijekom 1980. godine služi JNA u Zagrebu i Požarevcu gdje glumi u TV seriji “Vojnici”. U to vrijeme Zdravku Ćoliću daje pjesmu “Zbog tebe” i neke tekstove za album Srebrnih krila “Sreo sam ljubav iz prve pjesme”.

Krajem godine izlazi album “Odlazi cirkus” i to je posljednja ploča u sastavu Ranog Mraza. Aranžmane za pjesme su radili Josip Boček i Gabor Lenđel. Ploča donosi seriju hitova: “Priča o Vasi Ladačkom”, “Mirka”, “Menuet”, “Život je more”. Razočaran pratećim elementima scene, Balašević tada najavljuje da će se povući iz medija, da planira redovno objavljivanje ploča, ali bez intervjua i uobičajene gužve.

Počekom 1982. godine objavljuje album “Pub” kojim službeno započinje solo karijeru. Ploča opet bilježi uspješne pjesme “Boža zvani Pub”, “Pesma o jednom petlu”, “Lepa protina kći”, “Ratnik paorskog srca”. U TV seriji “Pop Ćira i pop Špira” tumači šarmantnu ulogu brijača Šace. Zimu 82./83. godine provodi na turneji i prvi put rasprodaje beogradski Sava centar.

Polovicom prosinca 1983. godine objavljuje LP “Celovečernji The Kid” sa pjesmama “Svirajte mi jesen stiže, dunjo moja”, “Neko to od gore vidi sve”, “Blues mutne vode”, “Lunjo”, “Don Francisko Long Play”.

Sljedeći LP “003” donosi nove hitove: “Slovenska”, “Al’ se nekad dobro jelo”, “Badnje veče”, “Olivera”. I ovu ploču je producirao Josip Boček. Sljedeći album “Bezdan” Balašević radi sa ekipom koja će mu ubuduće biti redovita studijska i koncertna potpora. LP producira Đorđe Petrović, a za aranžmane je zadužen klavijaturist Aleksandar Dujin. Tada prvi put u studiju uspijeva vjerno zabilježiti osjećajnost svojih pjesama a posebno je upečatljiv u temama “Ne lomite mi bagrenje”, “Bezdan”, “Slow motion” i “Ne volim januar”.

Na duplom albumu uživo “U tvojim molitvama – balade” našli su se snimci sa uspješnih koncerata u Zetri (Sarajevo, studeni 1986.), Ledenoj dvorani (Zagreb, studeni 1986.), Sava centru (Beograd, prosinac 1986.), Studiju M (Novi Sad, svibanj 1987.) i Šalati (Zagreb, srpanj 1987.). Uz snažnu potporu publike, Balašević je otpjevao neke od svojih najupečatljivijih balada, a jedina nova pjesma “Samo da rata ne bude”, snimljena je u studiju uz pomoć djece iz sirotišta “Sonja Marinković” i osnovne škole “Đ. Natošević”.

Sličnu glazbenu liniju Balašević nastavlja na ploči “Panta rei”. Tako u pjesmi “Soliter” analizira političko-nacionalno stanje u tadašnjoj Jugoslaviji, blues formu razrađuje u “Neki se rode kraj vode” i “Nemam ništa s tim”, osobna preispitivanja u “Starim” i “Jednom su sadili lipu” , a odgovor na “Računajte na nas” i svoje aktualno viđenje druga Maršala formulira u pjesmi “Requiem”.

LP “Tri posleratna druga” koji je dobio podnaslov “Muzika iz istoimenog romana” snimaju 1989. godine Dujin, basist Aleksandar Kravić i glazbenici iz Rijeke, gitarist Elvis Stanić (ex Linija 32, Denis & Denis, Dr Doktor) i bubnjar Tonči Grabušić. Na toj ploči Balašević se pozabavio karikiranom rap formom u “Sugar rap”, etno zvukom u “Devojka sa čardaš nogama”, a ponudio je svoje osjećajne iskaze u “Kad odem”, “D-moll”, “Ćaletova pesma”, “Saputnik”, “O bože”.

Na snimanju ploče “Marim ja” pored redovitih suradnika, u studiju u Novom Sadu lipnja 1991. godine sudjeluju Davor Rodik (pedal steel [You must be registered and logged in to see this image.], Nenad Januzović (udaraljke) i Josip Kiki Kovac (violina). Ploča donosi pjesme “Nevernik”, “Divlji badem”, “Ringišpil” i mnoge druge.

Početkom rata Stanić i Grabušić prekidaju suradnju s Balaševićem i 1991. godine pokreću jazz rock sastav Elvis Stanić Group. Stanić je, inače, studirao jazz kompoziciju na fakultetu Berkley u Americi, radio je mjuzikle i predstave za djecu. Objavio je instrumentalni CD “Terra Sacra”1997. godine, a u pripremi je ploča sa materijalom iz mjuzikla “Slomljeno jato”. Ratne godine Balašević provodi skriven od javnosti i mobilizacije budući da vojne vlasti pokazuju veliku volju poslati ga na front, tako da za Novu 1992. godinu iz sasvim razumljivih razloga ne dolazi u Sava centar.

Album “Jedan od onih života” snima krajem 1993. godine sa stalnim suradnicima: Aleksandar Dujin (klavir), Dušan Bezuha ([You must be registered and logged in to see this image.], Đorđe Petrović (klavijature), Aleksandar Kravić (bas), Josip Kovač (saksofon) i Dragoljub Đuričić (bubnjevi). Album donosi optimistični hit “Ja luzer?”, ali i pjesme inspirirane ratnim tragedijama “Čovek sa mesecom u očima ” i “Krivi smo mi”. U isto vrijeme objavljen je i album “Najveći hitovi” na kojem su pjesme iz razdoblja od 1986. godine i sam Balašević ih je odabrao za kompilaciju. U to vrijeme njegovi koncerti postaju prava javna čistilišta, budući da govori vrlo oštre, ali duhovite priče sa jasnim opozicijskim stavovima.

Poslije duže pauze album “Na posletku” objavljuje početkom 1996. godine. U ekipu suradnika dolazi mladi bubnjar Petar Radmilović koji se prije toga dokazao u jazz vodama. Nove pjesme “Regruteska”, “Namćor”, “Drvena pesma”, “Dođoška” snimljene su uglavnom na akustičnim instrumentima uz sudjelovanje gudača “Svetog Đorđa”, a upotrebljeni su fagot, oboa, truba i violina koje vjerno dočaravaju atmosferu Balaševićevih stihova.

U Sava centru, svom tradicionalnom prostoru, Balašević je započeo sa četiri nastupa koje je održao listopada i studenog 1982. godine. Prvobitna ideja je bila da tijekom godine nastupa jednom mjesečno i da publici uz svirku nudi i redovite komentare. Kako je prvih šest nastupa bilo vrlo uspješno, došlo se na ideju da organizira novogodišnje koncerte što je, najviše zahvaljujući publici, pretvoreno u tradiciju. Ti koncerti su svake godine izazivali sve veći interes, tako da je Balašević u zimi 96/97. godine imao deset rekordnih rasprodanih svirki, te je zaključno sa tom serijom u Sava centru nastupao oko osamdeset puta. Od 1994. godine Balašević povremeno drži koncerte u Sloveniji gdje također postiže veliki uspeh.

Pjesma “Sloboda ne” koju je snimio još u jesen 1992. godine, prvi put je službeno objavljena na kompilacijskom disku “Nas slušaju svi, mi ne slušamo nikoga!” izdanog povodom građanskog protesta koji se odvijao zime 96/97. godine. U Sloveniji je objavljen album uživo “Da l’ je sve bilo samo fol?” snimljen na koncertu održanom 6. prosinca 1996. godine u Mariboru.

Godine 2000. Balašević izdaje svoj album pod imenom “Devedesete”. Značajnije skladbe s tog albuma su istoimena pjesma “Devedesete”, “Nedostaje mi naša ljubav”, “Sevdalinka”, “Živeti slobodno” i “Balkanski tango”. Na albumu se našla i parodija “Legend’a o Gedi Gluperdi”

Album “Dnevnik starog momka” izlazi krajem 2001. godine. Zamišljen kao ispovijest “starog momka”, dat je u 12 pjesama koje nose ženska imena. Početna slova naziva daju “Olja je najbolja”. Balašević se vraća svom matičnom motivu – ljubavi, ali i načinje novu temu u pjesmi “Branislava”. Naime, donosi nam priču o narkomaniji i svoju jasnu osudu toga zla.

Slovenski sastav Zaklonišče Prepeva je na svojem albumu “Nešto kao Jimmy Hendrix” obradio Balaševićevu “Računajte na nas”, a Voodoo Popeye je na albumu “Voodoo Epopeje” obradio pjesmu “Oprosti mi Katrin”.

Balašević je tijekom karijere objavio pjesmaricu sa svojim tekstovima “Računajte na nas”, roman “Tri posleratna druga” (1991.), knjigu novinskih komentara “I život ide dalje (sve dalje odavde…)” (1993.) i knjigu “Dodir svile” (1996.) u kojoj je izbor tekstova sa ploča. Novi roman “Jedan od onih zivota” (1997.) bavi se razdobljem od 1. do 15 novembra ratne 1991. godine. Balašević je napisao scenarij i tumačio glavnu ulogu u TV seriji “Specijalna redakcija”, glumio u TV serijama “Vojnici”, “Pop Ćira i pop Špira”, “Panonski mornar”, i u filmu “Vojnici”. Za svoj rad dobio je Nagradu punoletstva, Oktobarsku nagradu Novog Sada, Estradnu nagradu Jugoslavije, nagradu za literarni doprinos u području estrade na “Domanovićevim danima satire” i nagradu Todor Manojlović za poseban umjetnički senzibilitet.


balasevic.info/info/biografija/