Hanka Paldum - Biografija



Hanka Paldum je jedna od najpoznatijih pevačica iz Bosne i Hercegovine koja se smatra kraljicom sevdaha. Rođena je 28. aprila 1956. godine u Čajniču, opštini koja se nalazi na krajnjem istoku Republike Srpske na granici sa Crnom Gorom.

Hankini roditelji su bili Pemba i Mujo, a ima starijeg brata Mustafu, mlađeg brata Smaila i mlađe sestre Rasemu i Razu. Pevačica je odrasla u patrijarhalnoj porodici u kojoj su posebna pravila važila za žensku decu. Nije smela dugo da ostaje napolju zbog čega se radovala odlasku u školu. Njihov komšija i podstanar, Albanac Hilmaja Juniku, je prvi uočio Hankine vokalne sposobni. Kada je ona pevala, terao je decu da budu mirna jer je imao osećaj kao da sluša radio.

Bila je član hora i učestvovala je na školskim predstavama, najčešće pevajući sevdalinke. Brat Smail joj je pomogao da ode na audiciju u KUD-u “Bratstvo” tako što su se iskrali kroz prozor. Direktor “Bratstva” je bio oduševljen Hankinim nastupom i jedva je ubedio oca Muju da je pusti da peva i glumi u tom društvu. Stariji brat ju je pratio na putovanjima , a zatim je prešla u KUD “Ivo Lola Ribar”.

Porodica se preselila u Sarajevo gde je Hanka upisala Srednju trgovačku školu. Ubrzo joj je preminuo otac što je veoma teško podnela.

Pobedila je na audiciji Radio Sarajeva i na festivalu amatera pevača “Pevajmo danu mladosti” što joj je 1973. godine omogućilo da snimi prvu singlicu sa pesmama: “Burmu ću tvoju nositi” i “Ljubav žene”.

1974. godine je učestvovala na festivalu Ilidža sa numerom “Vrbas”. Objavila je dve singlice sa pesmama: “Još te volim”, “Živim za nas dvoje”, “Sve sam tebi dala” i “Voljela sam oči nevjerne” (“Zelene oči”) koja je postala jedan od najvećih hitova u bivšoj Jugoslaviji. Napisao ju je kompozitor Mijat Božović.

1975. godine je nastupila na dva festivala: Jugoslovenskom festivalu Pariz sa pesmom “Još te volim” i na Ilidži gde je izvela “Ja te pjesmom zovem”. Sa njom je postigla veliki uspeh, a posvetila ju je tadašnjem dečku, Muradifu Brkiću, koji je bio u vojsci. U izdanju Diskotona su izašle nove singlice na kojima se nalaze numere: “Pokraj puta rodila jabuka”, “Plakat ću danas, plakat ću sutra”, “Ne vraćaj se više”, “Procvala ruža” i “Sunce grije”.

1976. godine je promovisala pesmu “Vojnik na straži”. Bila je gost na turneji Mehe Puzića, poznatog bosanskohercegovačkog interpretatora sevdalinki, sa kim je snimila duet “Hajde, dušo, da ašikujemo”. Iste godine se udala za Muradifu i zajedno su osnovali diskografsku kuću Sarajevo disk. Pošto je za nju počela da snima grupa Vatreni poljubac, Hanka je upoznala rokera Milića Vukašinovića koji joj je napisao pesme koje su obeležile njenu karijeru.

1977. godine se na Ilidži predstavila numerom “Sve je prošlo kao pjesma” koju je objavila na singlici sa “Gdje si, srećo”.

1978. godine je snimila singlove: “Ti si mi sve” i “Dosta je bilo, ljubavi”.

1979. godine je na Ilidži otpevala “Odreći ću se i srebra i zlata”. Uradila je još tri singla: “Ispijmo jednu čašu”, “Potraži sreću” i “Voljela sam, voljela” koji je jedan od najpopularnijih pevačicinih hitova. Komponovao ga je Milić Vukašinović postavivši nove standarde u folk muzici.

1981. godine je na Ilidži izvela numeru “Čežnja”. U izdanju Sarajevo diska je izašao Hankin prvi album na kome se, osim pomenute, nalazi još devet pesama: “Hej, ljubavi”, “Ne traži me”, “Kamo sreće da ga nisam srela”, “Najdražoj ljubavi”, “Zbog tebe”, “Bez ljubavi tvoje”, “Hoću lijepe riječi”, “Crne kose”, “Zbogom”. Milić je ubacio rok elemente u narodnu muziku što se publici veoma dopalo. Najzapežiniji hit je “Crne kose” koji je potvrdio Hankinu poziciju na vrhu jugoslovenske estrade i doneo joj je Oskara popularnosti za pevačicu godine. Krenula je na veliku turneju koju je započela koncertom u Beogradu, u Dvorani Doma Sindikata.

1982. godine je ista izdavačka kuća objavila pevačicinu drugu ploču na kojoj se nalaze numere: “Sanjam”, “Ja te volim”, “Ljubav je radost i bol”, “Voljeni moj”, “Uzalud mi tražiš oproštaj”, “Nikad više”, “Da l’ ću više ikad ljubit’ “, Nikoga nema … pomoć kad ti treba”. Milić je bio kompozitor, a potvrda da su ponovo uradili dobar posao je to što je album prodat u tiražu od milion i po primeraka. Proglašen je i za album godine pa je Hanka dobila nagradu Oskar popularnosti.

1983. godine je započela saradnju sa Jugodiskom za koji je snimila album sa pesmama: “Dobro došli, prijatelji”, “Neću oproštaj da ti dam”, “Htio si sam”, “Žena kao ja”, “Usne moje da te ljube”, “Kako opet voljeti”, “Ne ljubi me noćas, mili”, “Ko je krivac, ti il’ ja”. Prešla u drugu produkcijsku kuću jer su se mnoge utrkivale da izdaju njenu ploču i da joj ponude što bolje uslove. Ovo se smatra najvećim estradnim novčanim ugovorom u SFRJ. Napravila je promenu i u vizuelnom smislu pa je podsećala na englesku pop pevačicu Kim Vajld. Nastavila je saradnju sa Milićem koji je bio autor i kompozitor svih pesama.

1984. godine se prvi put pojavila na MESAM-u i izvela je numeru “Pamtim još” koja je naišla na odličan prijem publike. Njom je najavila novi album pod nazivom “Tebi ljubavi” koji, osim pomenute, sadrži još deset pesama: “Moraš doći ove noći”, “Miris kose”, “Samo jednom ja odlazim”, “Pusti me, majko”, “Sarajevo, ostadoh bez reči”, “Lažno su me voljele crne oči”, “Noćas si bol, noćas si želja”, “Dugo, dugo toplo ljeto”, “Balada mojoj majci”, “Prva ljubav”. Počela je da sarađuje sa orkestrom Južni vetar i ponovo se priklonila folk zvuku u kome dominira harmonika. Kompozitor većine numera je Miodrag Ilić. Jugodisk je izdao ploču sa deset sevdalinki koje je Hanka otpevala uz pratnju Omera Pobrića. Njihovi nazivi su: “Sjajna zvijezdo”, “Trepetiljka trepetala”, “U Stambolu na Bosforu”, “S’ one strane Plive”, “Crven fesić”, “Moj dilbere”, “Kaharli sam, večerala nisam”, “Put putuje Latifaga”, “Sinoć ja i moja kona”, “Stade se cvijeće rosom kititi”.

1985. godine je uradila album “Nema kajanja” koji, osim navedene, ima numere: “Srce je moje kamen”, “Kasno je za sve”, “Hoću da budem samo žena”, “Pa šta”, “Lutaj, srce”, “Ne idi”, “Ne dirajte uspomene”, “Ne smijemo se rastaviti”.

1986. godine je na Vogošći pobedila sa pesmom “Bolno srce” koja je najavila istoimeni album. Na njemu se nalazi još devet pesama: “Te su me oči lagale”, “Ostavljena žena”, “Uspomene”, “Ljubavi moja”, “Ako ti kažem”, “Zbogom, voljeni moj”, “Tugo moja”, “Jugoslavija”, “Sjećaš li se, djevo bajna”. Komponovao ih je Milić Vukašinović sa kim je obnovila saradnju.

1988. godine je ponovo učestvovala na Vogošći i izvela “Da sam te manje voljela”. Snimila je poslednju ploču za Jugodisk na kojoj su numere: “Kaži mi”, “Hoću s’ tobom da se napijem”, “Milo moje”, “Odlazi čovek”, “Gdje si, dušo”, “Vjerujem”, “Ne kuni ga, majko”, “Čemu srce da se nada”, “Za društvo i dušu”.

1989. godine je nastupila na Vogošći sa pesmom “Kani, suzo izdajice”. To je, ujedno, bio naziv i naslovna pesma prve ploče koju je izdala za Diskoton. Na njoj su se našle i: “Ja za tebe nikad nisam bila žena”, “Ludo, ludo tebe volim”, “Tražiš me kad je kasno sve”, “Tako me uzbuđuješ”, “Izgorjeću, poludjeću”, “Za nas je stigao kraj”, “Bol bolujem”. Sarađivala je sa Ibrom Mangafićem. Ovaj i prethodni album nisu zabeležili veće uspehe.

1990. godine je na Vogošći izvela “Vetrove tuge” koji su najavili istoimenu ploču sa numerama: “Odreću se sveg’ na svijetu”, “Sa, Sa, Sarajevo”, “Ne mogu kroz život sama”, “Trebam te”, “Nevjera tvoja, nevjera”, “Ljubi, ljubi”, “Noćima ga nema”, “Živote, druže”. TV Sarajevo je snimilo spotove za sve pesme sa ovog albuma.

1991. godine se pojavila u filmu “Praznik u Sarajevu”.

1992. godine je uradila album pod nazivom “Uzalud behari mirišu” koji, osim ove pesme, sadrži još sedam: “Ti si carstvo, ja carica”, “Isplakah zadnju suzu”, “Pisala sam duga pisma”, “Zasviraj, Cigo”, “Ti si uvjek tu”, “Ljubav moja”, “Neću, dragi, dukate”. Učestvovala je u antiratnim protestima u Sarajevu gde je i provela ratne godine. Pevala je stihove: “Musliman, Srbin i Hrvat, sve je to narod moj” iz pesme “Bosna je majka moja”. Veruje da su svi ljudi braća zbog čega su joj teško pale scene kao što su komadi ljudskih tela koji su leteli oko nje i čišćenje nereda koji je napravila granata koja joj je pala u dvorište.

1993. godine je bila član žirija izbora za Mis Sarajeva.

1995. godine je objavila CD sa numerama: “Ne budi me”, “Plačem”, “Stežem srce”, “Rana stara”, “Sokole”, “Šta sam ja bez tebe”, “Bosna”, “Svatovi meni ne pjevaju”, “Pjesma tuge”, “Tuga”.

1996. godine je održala koncert u zagrebačkoj dvorani Vatroslav Lisinski.

1999. godine je, posle višegodišnje pauze, snimila album sa pesmama: “Kakva ljubav takav joj i kraj”, “Kad više ne budeš tu”, “Jadna sam bez tvoje ljubavi”, “Rođena sam”, “Ostani”, “Nek’ je od srca”, “Na sve navikne žena”, “Gazi, gazi”, “Svaka rijeka moru stići će”, “Crni snijeg” (duet sa Harijem Varešanovićem). Osim njega, sarađivala je sa Alkom Vuicom i Amirom Kazićem Leom. Koncertima u dvorani Bosanskog kulturnog centra u Sarajevu je obeležila 20 godina postojanja i rada na muzičkoj sceni.

2001. godine je izašao CD na kome su numere: “Džanum”, “Tuđa rana ne boli”, “Evo zore”, “Pjesma je sve”, “Ako bude ono čega se bojim”, “I da znaš”, “Sama”, “I dan danas”, “Šta da učinim”, “Šta će meni”.

2003. godine je uradila album sa pesmama: “S’ kim si takav si”, “Nije to prvi put”, “Evo ti srce”, “Zašto smo se sreli”, “Svađalica”, “Od behara do behara”, “Gdje su ruke te”, “Aman zaman”, “Med i mlijeko”, “Neka te, neka”.

2004. godine joj je grad Sarajevo uručio Zahvalnicu za lično zalaganje i doprinos u oblasti kulture. U dvorani Zetra je održala veliki koncert na kom su joj gosti bili: Alka Vuica, Esma Redžepova, Josipa Lisac, Halid Bešlić, Saša Matić i Milić Vukašinović.

2006. godine je nastupala na Radijskom festivalu BiH u Tuzli sa pesmom “Dođi” i na festivalu u Bihaću gde je izvela duet sa Don Almirom “Ja nemam snage”. Za Hayat produkciju je objavila CD “Žena kao žena” koji, osim pomenutih, sadrži još jedanaest numera: “Samo tebi ja vjerujem”, “Plači za mnom”, “Hvala”, “Ljubav”, “Uspomene”, “Ja i ti”, “Kriva”, “Tragovi”, “Što da ne”, “Sarajevo”, “Mojoj majci”. Na njemu se primećuju gitarski elementi, a neki od saradnika su Milić Vukašinović, Al Dino, Nazif Gljiva, Zlatan Fazlić, itd.

2007. godine je snimila album “Sevdahom kroz vrijeme” sa dvanaest sevdalinki: “Sarajevo, divno mjesto”, “Il’ je vedro, il’ oblačno”, “Teško meni jadnoj”, “Grana od bora”, “More soko pije”, “Osman-paša”, “Kraj tanana šadrvana”, “Ja te volim”, “Plačem već tri dana”, “Pod ružicu rumenu”, “Zvijezda tjera mjeseca”, “Mojoj majci”. Iste godine je, od raka pluća, umro pevačicin mlađi brat Smail koji joj je bio najveća podrška u karijeri.

2008. godine je takođe izdala album sa sevdalinkama i svojim velikim hitovima, a oni su: “Ali pamtim još”, “Il’ je vedro, il’ oblačno”, “Grana od bora”, “Moj dilbere”, “Stara staza”, “Moj golube”, “Ja te volim”, “Kraj tanana šadrvana”, “Zaplakala šećer đula”, “Zvijezda tjera mjeseca”, “Mojoj majci”, “Kad sam mlada da sam voda hladna”, “Der Asra”, “Osman Paša”.

2012. godine je gledala hrvatsku emisiju u kojoj su se gosti loše izražavali o sevdahu poistovećujući ga sa turbo folkom. To joj je bio povod da održi koncert “Sevdah je ljubav” u zagrebačkoj dvorani Vatroslav Lisinski.

2013. godine je, posle duže pauze, izašao album “Što svaka žena sanja” sa pesmama: “Merak mi je”, “Kada kiše zaplaču”, Zlatne žice”, “Ostani”, “Ko si ti”, “Ljubav na prvi pogled”, “Ulica uspomena”, “Idi daleko”, “Cvijete zlatni”, “Što svaka žena sanja” i dueti: “Kad nas vide zagrljene” (sa Draganom Mirković), “Život je lijep” (sa Cenkom Bosnalijem) i “Sofra” (sa Kemalom Montenom).

Imala je kuću u Beogradu koju je, pre rata, prodala. Živi u centru Sarajeva, blizu Sarajevske pivare koja je osnovana 1864. godinr. Trudi se da što bolje predstavi sevdalinke u svetu, ali kaže da sada posao juri nju, a ne ona njega.

Hankin prvi brak i porodica

Pevačica je važila za jednu od najlepših devojaka u gradu pa je imala mnogo udvarača. Njen prvi momak je i njen suprug Muradif koji ju je osvojio lepim manirima. Kada su se upoznali, on je bio student književnosti, a ona srednjoškolka. U početku su se viđali samo na putu od kuće do škole, a kasnije su išli na kafu i limunadu.

1976. godine su se venčali u Duvnu gde je njen suprug odrastao. Zajedno su osnovali izdavačku kuću Sarajevo disk i pravili su koncerte na stadionima i u dvoranama.

1981. godine Hanka je rodila ćerku Minelu, a pet godina kasnije sina Mirzu. Oba porođaja je veoma teško podnela i čak je doživela kliničku smrt. Vezana je za svoju decu jer su jedino oni bili uz nju tokom četiri godine ratne opsade u Sarajevu iz kog nisu ni pomislili da odu,

Početkom devedesetih godina se razvela od Muradifa jer u njemu nije više nalazila podršku koju je ranije imala. Smatra da muškarcima ne treba dati moć i slavu jer su labilni i povuče ih društvo i kafana. Nije joj bilo lako da kroz život nastavi sama sa decom i karijerom koju je, do tada, vodio bivši muž.

Početkom 2016. godine je u Nemačkoj operisala nogu zbog čega se otežano kreće.

Hanka tvrdi da nije imala ni jednu plastičnu operaciju. Priznala je da je želela da se reši podočnjaka, ali doktor joj je rekao da to uradi kasnije. Ne dopada joj se što žene na ovaj način menjaju lični opis i što žele da izgledaju kao devojke od 20 godina. Smatra da Mileni Dravić lepo stoje bore jer svaka ima svoju priču.
Hankine veze i drugi brak

Nakon razvoda, pevačica se posvetila poslu i zaljubila se u beogradskog fudbalskog trenera, Miladina Živadinovića. On ju je pratio na koncerte, putovali su zajedno u Kuvajt i zaprosio ju je. Pevačica je odbila da se uda za njega pa su ubrzo raskinuli.

Započela je vezu i zajednički život sa sarajevskim trgovcem Fuadom Hamzićem. Viđeni su na svim važnijim manifestacijama i venčali su se. Ipak, brak nije dugo potrajao. Iako je Fuad želeo da se pomire, Hanka je govorila da neće da se vraća na stare staze i ovaj potez je okarakterisala kao promašaj.

Iznenadila je javnost izjavom da joj se dopada bivši bosanskohercegovački funkcioner Haris Silajdžić što su mnogi protumačili kao marketinški trik kojim želi da skrene pažnju na sebe i nove pesme. Ipak, spekuliše se da su se viđali, ali prestali su jer Haris ima ženu i ćerku.

Pričalo se da je bila zaljubljena u prof. dr Kasima Begića, sudiju Ustavnog suda. On nije bio zainteresovan za pevačicu pa do veze nije ni došlo.
Sinovljevi problemi sa zakonom

Primaran cilj u Hankinom životu je bio da decu izvede na pravi put i da ih dobro vaspita. Karijera joj je bila u drugom planu, a muziku je smatrala delom sebe. To joj je uspelo sa ćerkom na koju je uvek mogla da se osloni i koja joj je menadžer. Minela se dva puta udavala, a pevačica bi volela da postane baka.

Sinovljeve nestašluke je uvek pravdala jer pripada generaciji koja je ostala željna igre i na čiju je psihu rat ostavio teške posledice. Mirza nije u dobrim odnosima sa ocem koji smatra da Hanka ne bi trebala da ispašta zbog njegove neodgovornosti. Takođe je izjavio da mediji samo pišu o njihovom sinu kao o problematičnom dečku, dok uopšte nisu pratili njegovu fudbalsku karijeru koja je bila veoma uspešna.

2005. godine Mirza je pretučen ispred ugostiteljskog objekta u Sarajevu, a 2011. godine je dovezen u bolnicu zbog rane koju je zadobio od metka. On nije želeo da ostane u bolnici, a pevačica mu je dala alibi negirajući da je došlo do pucnjave. Spekuliše se da je povezan i sa saobraćajnom nesrećom u kojoj je 2006. godine motorem udario i povredio pešaka. Hanka mu je platila odštetu i sina je sklonila u Nemačku. 2014. godine je uhapšen zbog posedovanja heroina i pištolja bez metaka. Nekoliko meseci kasnije je pregazio tri žene na pešačkom prelazu nakon čega ga je majka isterala iz kuće. Tvrdila je da mu je bilo dobro u Nemačkoj gde se lečio i radio, ali stanje mu se pogoršalo kada se vratio u Sarajevo zbog devojke sa kojom ima burnu vezu. Bila bi najsrećnija kada bi Mirza opet pristao da se leči i kada bi završio fakultet. 2016. godine je ponovo uhapšen na graničnom prelazu Karakaj, a pevačica je rekla da neće prstom mrdnuti da ga oslobodi i da sam mora da snosi odgovornost za greške koje je napravio.
Sukob sa Nedom Ukraden

Hanka i Neda su pre rata bile dobre prijateljice, ali su prestale da komuniciraju jer je Neda odbila Hankin poziv da snimi pesmu “Ne daj se, Bosno”. Hanka tvrdi da joj ne zamera što je otišla iz Sarajeva, već što je pričala neistine kada je došla u Beograd. 2012. godine su se srele u emisiji Zorana Pejića Peje na TV DM SAT-u, ali nisu progovorile ni reč.
Optužbe za zlostavljanje Srba

2013. godine je list Kurir objavio da je Hanka zlostavljala Srbina Gorana Goluba koji je bio zarobljen u logoru Silos na Igmanu. Hanka tvrdi da su ovo laži i klevete koje najteže padaju njenoj deci, te je tužila Dušana Tomića, Goranovog advokata, za lažne optužbe i za klevetu.

Podršku su joj pružile mnoge srpske kolege, kao što su: Dragana Mirković, Merima Njegomir, Lepa Lukić, Jelena Karleuša, Suzana Mančić, a Ognjen Amidžić ju je pozvao da gostuje u njegovoj emisiji Ami G šou.

Sudski proces je tokom 2016. godine u toku.


Diskografija
Singlovi

“Burmu ću tvoju nositi” / “Ljubav žene” (1973)
“Još te volim” / “Živim za nas dvoje” (1974)
“Sve sam tebi dala” / “Voljela sam oči nevjerne” (“Zelene oči”) (1974)
“Ja te pjesmom zovem” / “Pokraj puta rodila jabuka” (1975)
“Plakaću danas, plakaću sutra” / “Ne vraćaj se više” (1975)
“Procvala ruža” / “Sunce grije” (1975)
“Vojnik na straži” / “Vrbas” (1976)
“Sve je prošlo kao pjesma” / “Gdje si, srećo” (1977)
“Ti si mi sve” / “Dosta je bilo ljubavi” (1978)
“Voljela sam, voljela” / “Ispijmo jednu čašu” (1979)
“Odreć ću se i srebra i zlata” / “Potraži sreću” (1979)
“Nikad više” / “Kamo sreće da ga nisam srela” (1981)
“Sanjam” / “Uzalud mi tražiš oproštaj”

Albumi

Iz bosanske sehare (1979)
Čežnja (1980)
Sanjam (1982)
Dobro došli, prijatelji (1983)
Tebi, ljubavi (1984)
Nema kajanja (1985)
Bolno srce (1986)
Gdje si, dušo (1988)
Kani, suzo, izdajice (1989)
Vjetrovi tuge (1990)
Uzalud behari mirišu (1992)
Stežem srce (1995)
Nek’ je od srca (1998)
Džanum (2001)
S kim si takav si (2003)
Žena kao žena (2006)
Sevdahom kroz vrijeme (2007)
Hanka uživo (2007)
Sevdah je ljubav (2008)
Što svaka žena sanja (2013)

Najpopularnija pesma

Sudeći prema broju slušanja na portalu Hankina najpopularnija pesma je “Ali pamtim još” sa preko 8 miliona slušanja na svim postavljenim verzijama pesme.

Sadržaj ovog članka je vlasništvo sajta biografija.org.